Category Archives: Περιτεχνολόγιο…

Εμείς οι θνητοί, εμείς οι φτωχοί…

Τον Αύγουστο διάβασα, μεταξύ άλλων, το βιβλίο του Ατούλ Γκαουάντε, Εμείς οι θνητοί (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης). Ο Ατούλ Γκαουάντε είναι καθηγητής στην ιατρική σχολή του Χάρβαρντ. Με το βιβλίο του αυτό καταθέτει έναν ενδιαφέροντα αυτοκριτικό στοχασμό γύρω από το πώς … Continue reading

Posted in Εκεί που 'ναι κι οι άλλοι…, Περιτεχνολόγιο… | Leave a comment

Πεπρωμένη νύχτα

Για το βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη, «Ο στεναγμός των πενήτων. Δοκίμια για τον Παπαδιαμάντη» Ο κόσμος αρχίζει να υπάρχει από τη στιγμή που γίνεται λόγια. Δεν αναφέρομαι στον αρχέγονο συμβολισμό της θείας δημιουργικής προσταγής («εἶπεν ὁ Θεός… καὶ ἐγένετο»), αλλά στον … Continue reading

Posted in Περιτεχνολόγιο… | 1 Comment

Απρόσμενη έκπληξη!

Απρόσμενη έκπληξη οι “Ιστορίες του Χαλ” (Εκδ. Κίχλη). Ιδιαίτερα χαρισματικό το γράψιμο του Γιώργου Μητά. Πολύτιμες ισορροπίες: τρυφερότητα, δίχως γλυκερούς λυρισμούς˙ εσωτερικότητα, χωρίς ψυχαναγκαστικές αυτοαναφορικότητες˙ ουσιώδεις περιγραφές, χωρίς αχρείαστες φλυαρίες ή περιττά ψιμύθια. Είναι αξιοσημείωτο πόσο αμείωτο κρατιέται το ενδιαφέρον … Continue reading

Posted in Περιτεχνολόγιο… | Leave a comment

Τυρολέζα αντί για νύφη (για την παράσταση Σλάντεκ, θέατρο Πόρτα)

Είχα πει παλιότερα πως θα δώσω μια δεύτερη προσωπική ευκαιρία στον σκηνοθέτη Δημήτρη Καρατζά, ο οποίος, παρά το νεαρόν της ηλικίας του, έχει τόσο περιβληθεί με δόξες και τιμές, για τις παραστάσεις του. Του την έδωσα λοιπόν τη δεύτερη ευκαιρία, την προηγούμενη … Continue reading

Posted in Περιτεχνολόγιο… | Leave a comment

Homesman: Ταξίδι στα βάθη του ανθρώπου…

Πώς ορίζεται το “αριστούργημα”; Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο κι έχοντας δει το Homesman του Τommy Lee Jones είχα τη βεβαιότητα πως είχα μόλις δει ένα αριστούργημα, αλλά τι είναι το “αριστούργημα”, πώς ορίζεται; Φαντάζομαι πως σε κάθε τέχνη, προσεγγίζεται αλλιώς … Continue reading

Posted in Περιτεχνολόγιο… | 1 Comment

Το ανεβάζω από νωρίς για να το χαρούμε όλη τη Μ. Εβδομάδα!

Αυτός που κρέμασε τον ήλιο στο μεσοδόκι τ’ ουρανού κρέμεται σήμερα στο ξύλο ίλεως, Κύριε, γενού. Και στ’ ασπαλάθια της ερήμου μια μάνα φώναξε, παιδί μου. Με τ’ Απριλιού τ’ αρχαία μάγια με των δαιμόνων το φιλί μπήκε στο σπίτι … Continue reading

Posted in Περιτεχνολόγιο… | Leave a comment

«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε»

Χθες το βράδυ είδα το «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλλο στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία ενός 26χρονου σκηνοθέτη, στο όνομα του οποίου ομνύουν πολλοί (το καλοκαίρι θα γίνει ο νεότερος σκηνοθέτης που θα ανεβάσει έργο στην Επίδαυρο!). Άλλα … Continue reading

Posted in Περιτεχνολόγιο… | Leave a comment