Απρόσμενη έκπληξη!

Απρόσμενη έκπληξη οι “Ιστορίες του Χαλ” (Εκδ. Κίχλη).

Ιδιαίτερα χαρισματικό το γράψιμο του Γιώργου Μητά. Πολύτιμες ισορροπίες: τρυφερότητα, δίχως γλυκερούς λυρισμούς˙ εσωτερικότητα, χωρίς ψυχαναγκαστικές αυτοαναφορικότητες˙ ουσιώδεις περιγραφές, χωρίς αχρείαστες φλυαρίες ή περιττά ψιμύθια.

Είναι αξιοσημείωτο πόσο αμείωτο κρατιέται το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μολονότι η πλοκή δεν είναι ιλιγγιώδης˙ πράγμα που σημαίνει πως ο συγγραφέας ξέρει να οικονομεί το υλικό του.

Τρεις ξεχωριστές ιστορίες, που διεισδύουν ανεπαίσθητα η μία μέσα στην άλλη. 140 σελίδες μεστές, ουσιαστικές, χωρίς στυλιστικές “ευκολίες”, χωρίς λογοτεχνίστικες επιτηδεύσεις. Δεν περισσεύει κάτι. Δεν μοιάζει να λείπει τίποτα.

Ο δημιουργός δείχνει σίγουρος για τον εαυτό του, χωρίς να κομπάζει για τη σιγουριά του. Δεν διεκδικεί κάποια πόζα. Δεν παλεύει να αποδείξει κάτι κι αυτό δίνει απλότητα και ηρεμία στη γραφή του. Όπου κάνει χρήση των κλισέ, το κάνει δίχως κόμπλεξ. Όπου πρωτοτυπεί, το κάνει δίχως ακκισμούς.

Βρήκα δε το τέλος του δεξιοτεχνικό! Το λιτό, προσγειωμένο έργο, απογειώνεται με μια απροσδόκητη λεπτή εκτίναξη στο μυστήριο, στο αντιλογικό!

Χαίρομαι που ο συγγραφέας είναι πενηντάρης! Γιατί αυτό σημαίνει πως, κατά πάσα πιθανότητα, διαθέτει την ωριμότητα να μείνει αλώβητος από την επιτυχία του πρώτου του έργου, και το κουράγιο να μη δειλιάσει μπροστά στον πήχη που ο ίδιος έθεσε.